కక్షచేతనైనను వృథాతిశయముచేతనైనను ఏమియు చేయక, వినయమైన మనస్సుగలవారై యొకనినొకడు తన కంటె యోగ్యుడని యెంచుచు
ఈ వచనము యొక్క మొదటి భాగంలోని రెండు ప్రతికూలతలు సానుకూలంగా ఉంటాయి. స్వీయ-కీర్తి కోసం స్వీయతను ప్రోత్సహించే ఆలోచంకు ఒక వ్యతిరేకతను కలిగి ఉంది-స్వయం కంటే ఇతరులను గౌరవించటానికి.
“ వినయమైన మనస్సుగలవారై “
ఇతర క్రైస్తవుల ముందు అహంకార స్ఫూర్తి దేవుడు మరియు ఇతరుల ముందు వినయం లేకపోవడాన్ని సూచిస్తుంది.
” వినయమైన మనస్సుగలవారై ” అనేది స్వార్థపూరిత ఆశయానికి మరియు అహంకారానికి వ్యతిరేకం. “మనస్సు” అనే వాక్యానుసారమైన వైఖరి. దేవుని ముందు లొంగిపోయే చివరి కోట మన వైఖరి. ఒక వైఖరి కేవలం ఆలోచించడం కంటే ఎక్కువ. ఒక వైఖరి అనేది ఆలోచించే అలవాటు, ఇది మనము విలువైన తీర్పులు ఇచ్చే సూచనల చట్రం. కాబట్టి మనం మన వైఖరిని తగ్గించుకోవాలి,తద్వారా స్వీయ-నిశ్చయత మరియు స్వార్థపూరిత ఆమోదం అవసరం అనిపించదు.
అహంకారానికి విరుగుడు వినయం లేదా ఇతరుల పట్ల గౌరవం. సరైనది కాదు. అది రౌడీ మరియు గొప్పగా చెప్పుకునే నియమం. ఇతరుల హక్కులపై క్రూరంగా స్వారీ చేయడం ” వినయమైన మనస్సు” కు వ్యతిరేకం.
ఏది ఏమైనప్పటికీ, ఇది స్వీయ-ప్రభావం కాదు. మనలోని ప్రతిదీ దేవుని నుండి వచ్చినదని మనస్సు యొక్క అణగారిన ఆలోచన. మమ్మల్ని ఇతరులకన్నా ఎక్కువగా పట్టుకునే హక్కును మనం ఎప్పుడూ సంపాదించలేము. మనమంతా దేవుని దయ నుండి జీవిస్తున్నాము.
“ యొకనినొకడు తన కంటె యోగ్యుడని యెంచుచు “
” యోగ్యుడని ” అనే పదానికి మనస్సు ముందు దారి తీయడం, దానిని నిజమని భావించడం లేదా లెక్కించడం. మనకన్నా ఇతరులు మంచివారని మనం లెక్కించాలి.
మనము దీనిని చదివినప్పుడు, దీనిని తగ్గించడానికి ఒక ప్రలోభం ఉంది. మన విలువలకు ఆత్మగౌరవం చాలా కేంద్రంగా ఉన్న యుగంలో, ఇతరులకు గౌరవాన్ని ఆపాదించే ఆలోచన మన ఆలోచనకు విదేశీది.
“మనకన్నా గొప్పదిగా ఉండే ఇతరులలోని మంచి లక్షణాలను వెతకండి, అయినప్పటికీ మనం ఇంకా చాలా రకాలుగా వారికంటే గొప్పవాళ్ళం” అని ఇది చెప్పలేదని గమనించండి. ఆ ఆలోచనతో, మన స్వీయ-ధోరణి యొక్క ఆకాశహర్మ్యంలో అనాలోచితంగా వెళ్ళవచ్చు.
” యొకనినొకడు ” అంటే మన తోటివారి పట్ల పూర్తిగా క్రొత్త వైఖరిని స్వీకరించడం. అందుకే దీనిని “వినయం” అని పిలుస్తాము. మనం ఇతరుల క్రింద ఉంచుతాము. “మరొకరికి” అర్హత లేదు. వారు మరింత తెలివైనవారు లేదా మరింత అందంగా ఉంటేనే మనం వాటిని స్వయంగా పైన ఉంచకూడదు.
” యొకనినొకడు ” అనే పదం పరస్పర సర్వనామం. ప్రతి ఒక్కరూ అవతలి వ్యక్తికి ప్రాధాన్యత ఇస్తున్న సంఘం గురించి ఇది మాట్లాడుతుంది. నేను నిన్ను నాకు పైన భావిస్తున్నాను మరియు మీరు నన్ను మీ పైన భావిస్తారు. ప్రతి ఒక్కరూ అందరికీ కనిపించే సహవాసము!
అవాస్తవమైన పని చేయమని పౌలు మనలను అడగలేదు. మనకంటే ఎవరికైనా ఎక్కువ మెదళ్ళు లేదా సామర్థ్యం ఉందని నమ్మమని ఆయన మమ్మల్ని అడగలేదు మరియు అది నిజం కాదని మాకు తెలుసు. ఇది వైఖరి గురించి మాట్లాడుతోంది, వ్యక్తిత్వ సామర్థ్యం గురించి కాదు. మనం స్వయంగా కాకుండా ఇతరులను పరిగణనలోకి తీసుకుంటాము.
మరొకరి దృక్కోణాన్ని మనం నిజంగా చూసినప్పుడు, మనము వారికి నిజంగా గౌరవం ఇస్తాము. మనం ఇతరులకు గౌరవం ఇచ్చినప్పుడు స్వీయ-నిశ్చయత మరియు స్వీయ-అహంకారం ముగుస్తుంది. నా పొరుగువాడు నా ద్వారా గౌరవం పొందాలని దేవుడు ఆశిస్తాడు. దీని గురించి మనకు ఏదైనా భ్రమతో సంబంధం లేదు; వారిలో దేవుని దయ మన గౌరవాన్ని కోరుతుంది.
నియమము:
మనస్సు యొక్క వినయం దీనత్వము.
అన్వయము:
వినయం నుండే మనం ఇతరులతో సంబంధం పెట్టుకోవాలి. మన వైఖరి ఇతరుల పట్ల గౌరవంగా ఉండాలి. మనకు తరచుగా మన గురించి అతిశయోక్తి అంచనా ఉంటుంది. అయితే, మనం ఇతరుల అంచనాను పెంచాలి
