మరియు నా సహోదరుడును, జతపనివాడును, నాతోడి యోధుడును, మీ దూతయు, నా అవసరమునకు ఉపచరించినవాడునైన ఎపఫ్రొదితును మీ యొద్దకు పంపుట అగత్యమని అనుకొంటిని.
ఎపాఫ్రోడిటస్ గురించి పౌలు ఇచ్చిన మూడవ నివేదిక ఏమిటంటే, అతను అపొస్తలునికి “తోడి యోధుడును”.
“నాతోడి యోధుడును”
పౌలు ఇలా అన్నాడు, “ఎపాఫ్రోడిటస్ మరియు నేను ఒకే ఆధ్యాత్మిక దుస్తులలో ఉన్నాము. మేము కలిసి ఆధ్యాత్మిక బురద ద్వారా నడిచాము; మేము దానిని శత్రువుతో కలిసి స్లగ్ చేసాము; మేము కలిసి యుద్ధం చేసాము. ” కొంతమంది క్రైస్తవులు ఆధ్యాత్మిక యుద్ధంలో ఉన్నప్పుడు ఆశ్చర్యంగా వ్యవహరిస్తారు. అయ్యో, చాలామంది క్రైస్తవులు శత్రువులను కూడా నిమగ్నం చేయరు. యుద్ధం రగులుతోంది మరియు వారు కొంచెం ప్రమాదం ఉన్న కొండలలో కూర్చున్నారు. ఎవరు గెలుస్తారు అనే పర్యవసానాల గురించి వారు పెద్దగా పట్టించుకోరు. ఈ ప్రభావం క్రీస్తు కారణానికి వినాశకరమైనది కావచ్చు కాని వారు యుధ్ధభూమిలొ ఉన్నరని భావించరు.
నిజమే, అందరు ముందు వరుసలకు చెందిన వారు కారు. కొందరు సరఫరా మార్గాల్లో ఉండాలి, మరికొందరు జెట్లను ఎగురుతున్న వారికి మద్దతు ఇస్తారు. కానీ ప్రతి ఒక్కరూ సైనికుడిగా ఉండాలి, సిట్టర్ కాదు-సైనికుడు.
క్రైస్తవ జీవితం ఒక యుద్ధం. మనకు గొప్ప శత్రువు ఉన్నాడు. అతను శక్తివంతమైనవాడు మరియు అతని దళాలు చాలా మరియు బాగా శిక్షణ పొందినవి. ఆ శక్తికి వ్యతిరేకంగా ఎటువంటి రక్షణను కలిగి ఉండటం క్రైస్తవ కారణానికి విపత్తు.
బైబిల్లో సైనికుల యొక్క అనేక రూపకాలు ఉన్నాయి:
” నా కుమారుడవైన తిమోతీ, నీవు విశ్వాసమును మంచి మనస్సాక్షియు కలిగినవాడవై, నిన్నుగూర్చి ముందుగా చెప్పబడిన ప్రవచనముల చొప్పున ఈ మంచి పోరాటము పోరాడవలెనని వాటినిబట్టి యీ ఆజ్ఞను నీకు అప్పగించుచున్నాను.” (1 తి. 1:18)
” విశ్వాససంబంధమైన మంచి పోరాటము పోరాడుము, నిత్యజీవమును చేపట్టుము. దాని పొందుటకు నీవు పిలువబడి అనేక సాక్షులయెదుట మంచి ఒప్పుకోలు ఒప్పుకొంటివి.” (1 తి. 6:12)
” క్రీస్తుయేసుయొక్క మంచి సైనికునివలె నాతోకూడ శ్రమను అనుభవించుము.” (2 తి. 2: 3)
మనము మూడు రంగాల్లో పనిచేస్తాము: ప్రపంచం, శరీరము మరియు అపవాది. మనల్ని, శత్రువును మనం తెలుసుకోవాలి. ది ఆర్ట్ ఆఫ్ వార్ పుస్తకం ఈ విషయాన్ని తెలియజేస్తుంది: “మీరు శత్రువును తెలుసుకొని మిమ్మల్ని మీరు తెలుసుకుంటే, వంద యుద్ధాల ఫలితానికి మీరు భయపడనవసరం లేదు. మీ గురించి మీకు తెలుసు కానీ శత్రువు గురించి కాకపోతే, సంపాదించిన ప్రతి విజయం కోసం మీరు కూడా ఓటమిని అనుభవిస్తారు. “
సూత్రం:
మనము ప్రతి విశ్వాసిని “తోటి (సహ) యోధుడు” అని పిలవలేము.
అన్వయము:
ఆధ్యాత్మిక యుద్ధంలో చురుకుగా నిమగ్నమైన వారిని మాత్రమే మనం సైనికులను నిజాయితీగా పిలుస్తాము-అంటే, ప్రజలను క్రీస్తు వద్దకు గెలిపించడంలో, ఆధ్యాత్మికంగా గాయపడినవారిని చూసుకోవడంలో, ముందు వరుసలో ఉన్న దళాలకు మద్దతు ఇవ్వడం (మిషనరీలు, బోధకులు, సామాన్య నాయకులు ). సాతాను మనపై వ్యక్తిగతంగా దాడి చేసినప్పుడు, మన ఆధ్యాత్మిక కవచాన్ని ధరించాలి. ఇది రక్షణాత్మక (ఆధ్యాత్మికత) మరియు ప్రమాదకర చర్యలు (క్రీస్తు కారణాన్ని ముందుకు తీసుకురావడం) రెండింటినీ కలిగి ఉంటుంది. మనము ఆధ్యాత్మిక యుద్ధానికి కేంద్రంగా ఉన్నామా? మనల్ని మనం ఆధ్యాత్మిక యుద్ధంలో నిమగ్నమై ఉన్నామా?
