మెట్టుకు నా సహోదరులారా, ప్రభువునందు ఆనందించుడి. అదేసంగతులను మీకు వ్రాయుట నాకు కష్టమైనది కాదు, మీకు అది క్షేమకరము.
3 వ అధ్యాయం క్రైస్తవ జీవితాన్ని జీవించడానికి అనేక ఉపదేశాలను ప్రారంభిస్తుంది. మొదటి ఉపదేశము శరీరముపై ఆధారపడుటను సవాలు చేస్తుంది (3: 1-14).
“ మెట్టుకు నా సహోదరులారా, ప్రభువునందు ఆనందించుడి “
శరీరముపై నమ్మిక ఉంచవద్దని ఫిలిప్పీయులను వేడుకునే ముందు, పౌలు వారిని ” ప్రభువునందు ఆనందించుడి” అని ఆజ్ఞాపించాడు. ఆనందం అనేది ఉపదేశంలోని ఇతివృత్తం. ఆనందకరమైన ధోరణిని అభివృద్ధి చేయబడుట ఫిలిప్పీయులకు అవసరం. పౌలు దీనిని మరలా మరలా ప్రస్తావించాడు.
ఈ రోజు క్రైస్తవులకు ఈ సవాలు అవసరం. నిరుత్సాహం సులభంగా అధికమగుతుంది. అయితే ప్రభువులో ఆనందం నిరుత్సాహాన్ని త్వరగా ఓడిస్తుంది. మన పరిస్థితుల వైపు కాకుండా ఆయన వైపు దృష్టి పెట్టడం అనునది సమస్యలపై దృష్టిని తొలగిస్తుంది.
నియమము:
ప్రభువు మీద దృష్టి అనేది స్థానభ్రంశం యొక్క సూత్రాన్ని అమలు చేయడం.
అన్వయము:
మన ధోరణి యొక్క దృష్టిని మార్చడం స్థానభ్రంశం యొక్క సూత్రం. మన ఆలోచన యొక్క కేంద్రకం వైఫల్యంపై ఉంటే, వైఫల్యం మన ధోరణి అవుతుంది. ప్రభువును ధ్యానించడానికి మన ఆలోచన యొక్క ప్రధాన భాగాన్ని మార్చినట్లయితే, ఆయన మన ఆశయం అవుతాడు. విజయం వస్తుందా లేదా అనేది మన మార్గం మనకు మరింత అసంబద్ధం అవుతుంది. మన ఆలోచన యొక్క కేంద్ర బిందువు వద్ద మనం ప్రభువును ఉంచితే, తక్కువ విషయాలు అల్పమైనవిగా అనిపిస్తాయి.
క్రైస్తవులలో ప్రస్తుతం ఉన్న తత్వశాస్త్రం: “నేను ఆరోగ్యంగా ఉంటే, నేను సంతోషంగా ఉన్నాను,” “ప్రతిదీ సరిగ్గా జరుగుతున్నప్పుడు మరియు గులాబీలు వస్తున్నప్పుడు, నేను సంతోషంగా ఉన్నాను.” ఏదేమైనా, తిరోగమనాలు ప్రబలంగా ఉన్నప్పుడు, ఆ ఆనందం ఆవిరైపోతుంది. మనం తప్పుగా అర్ధం చేసుకోబడినప్పుడు మరియు ప్రశంసించబడనప్పుడు, అప్పుడు మనం సంతోషించగలమా? శాశ్వత సానుకూల పరిస్థితులలో జీవితం వైపు మన ధోరణిని విశ్రాంతి తీసుకుంటే, మనల్ని మనం తీరని పరిస్థితిలో ఉంచుతాము. మన పరిస్థితులలో మనం ఎప్పటికైనా సంతోషించలేము, కాని మన ప్రభువులో నిరంతరం ఆనందించవచ్చు (4: 4). ప్రభువులో ఆనందంతో కొనసాగుతున్న స్థిరమైన పరిస్థితుల ఆశను మనం స్థానభ్రంశం చేస్తే, మారుతున్న పరిస్థితులకు హాని మన సమతుల్యతకు అంతరాయం కలిగించదు.
